24 lutego 2022 roku wojska rosyjskie zaatakowały Ukrainę. Przekraczając granicę niezawisłego państwa, przekroczyły próg domu jego mieszkańców, nie pukając do drzwi, lecz je brutalnie wyważając. Spadające bomby, domy zamieniane w gruzowisko sprawiły, że miliony ludzi z dnia na dzień opuścić musiało w pośpiechu ojczyznę,  zabierając ze sobą plecak, w który jednak nie sposób pomieścić całego życia, przede wszystkim wspomnień, ukochanych miejsc, spotkań z rodziną i przyjaciółmi, a w przypadku najmłodszych – szkoły, koleżanek i kolegów oraz nauczycieli. Trzeba było to wszystko zostawić i wziąć ze sobą   kilka najpotrzebniejszych rzeczy oraz tęsknotę za domem i wyruszyć w nieznaną, mgliście się rysującą przyszłość z przekonaniem w sercu, że kiedyś będzie można wrócić do siebie, ale też z nadzieję, że tymczasowo odnajdzie się gdzieś namiastkę utraconego gniazda.

Zdecydowana większość uchodźców z Ukrainy trafiła do Polski. Niektórzy przyjechali do Mosiny, a uczniowie rozpoczęli naukę w naszej szkole. Obecnie uczy się w niej pięćdziesięcioro dwoje dzieci z Ukrainy. Od pierwszego dnia dyrekcja, nauczyciele, pracownicy szkoły, rodzice, zaprzyjaźnione z naszą szkołą firmy zewnętrzne z potrzeby serca pomagają tym, którzy tej pomocy potrzebują, bowiem miłość bliźniego sprawia, że nie można stać bezczynnie wobec ludzkiego dramatu. Każdy z nas stara się więc na różne sposoby nieść pomoc.

Naukę w naszej szkole każdy ukraiński uczeń rozpoczyna od spotkania z Panią Dyrektor, która stara się rozpoznać oczekiwania i potrzeby, zarówno dzieci jak i ich rodziców, którzy podczas tych rozmów towarzyszą uczniom. Padają wówczas pytania dające rozmówcom poczucie bezpieczeństwa i przekonania, że każdy z nich jest ważny, traktowany podmiotowo, z życzliwością i z troską. W miarę możliwości dyrekcja podejmuje działania, aby do poszczególnych klas trafiało po kilkoro ukraińskich dzieci, co sprawia, mamy przynajmniej taką nadzieję, że czują się one mniej samotne podczas pierwszych dni pobytu w nowym, zupełnie im nieznanym, obcym środowisku.

Zdajemy sobie sprawę, że przybywający do nas uczniowie pozostawili wszystko w swojej ojczyźnie, także przybory szkolne, dlatego przygotowaliśmy dla każdego z nich wyprawkę, na którą składają się: plecak i wszystko, co potrzebne jest, by zasiąść w roli ucznia w szkolnej ławce.

By sprawić naszym nowym uczniom przyjemność i spowodować, by choć na chwilę zapomnieli o swoim trudnym losie, by choć na moment wyzbyli się lęku, który najczęściej czai się gdzieś w zakamarkach duszy, każde dziecko otrzymuje pierwszego dnia pobytu u nas maskotkę, by nocą móc się do niej przytulić i poczuć się bezpieczniej. Każdy  też dzięki zewnętrznej firmie, której udostępniamy w szkole pomieszczenia, może nieodpłatnie uczestniczyć w  zajęciach tanecznych oraz w zajęciach z taekwondo. W stołówce natomiast każdego dnia czeka na chętnych ciepły posiłek.

Warto też wspomnieć o naszych uczniach, którzy w piękny sposób opiekują się swymi ukraińskimi koleżankami i kolegami i to jest najwartościowsze. Bariery językowe w przypadku dzieci, zwłaszcza tych najmłodszych, właściwie nie istnieją. Na oczach nas, dorosłych, rodzą się nowe przyjacielskie relacje, zawiązywane w jakże trudnej rzeczywistości, której powagę i ciężar dźwigają na swych barkach także mosińscy uczniowie.

Każdego dnia, w tej zupełnie nieoczekiwanej i zaskakującej sytuacji zdajemy najtrudniejszy egzamin – egzamin z człowieczeństwa. To nie jest egzamin z teorii, nie można się tu niczego wyuczyć ani niczego przećwiczyć, a jak napisała w jednym ze swych wierszy Wisława Szymborska: „Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono” bowiem najgłębsze właściwości naszej natury są ukryte, a ujawniają się dopiero w obliczu ogromnej tragedii.

Życzymy naszym nowym koleżankom i kolegom, by dobrze czuli się w naszej szkole i w naszym mieście. Głęboko wierzymy w to, właściwie to jesteśmy o tym przekonani, że przyjdzie taki dzień, kiedy będziecie mogli wrócić do swego domu, do swojej szkoły, do swego oswojonego życia, do swoich koleżanek i kolegów, nie zapominając jednocześnie o tych, których zyskaliście po sąsiedzku, tuż za granicą waszego kraju, w Polsce, w Mosinie, w naszej szkole.

Wiesława Szubarga